วันที่ 13 มกราคม 2563 ทีมงานมุมข่าวรายงานว่า โลกออนไลน์มีการส่งต่อภาพเรื่องราวของผู้ใช้เฟซบุ๊ก พลากร เทศนำ ซึ่งได้โพสต์ภาพของคุณปู่ท่านหนึ่งมีอายุ 81 ปี เป็นพนักงานห้าง พร้อมเล่าเรื่องราวระบุว่า พนักงานอาวุโส ผมพบกับคุณลุงประชา พนักงานของห้างใกล้บ้าน รู้สึกแปลกใจที่คุณลุงอายุมากแล้วยังต้องมาทำงานเป็นพนักงานขาย กะด้วยสายตาต้อง เจ็ดสิบกว่าแน่ๆ วันนี้ผมเดินหาซื้อของใช้ในห้างคุณลุงเดินมาถามว่าต้องการรถเข็นมั้ย ผมก็กำลังมองหาพอดี เลยถือโอกาส สนทนากับคุณลุง

ภาพจาก พลากร เทศนำ

คุณลุงครับ ยังต้องมาทำงานอีกเหรอ ผมถามแก ก็ท้องมันหิวทำไงได้ล่ะลุงตอบ ดีน่ะที่นี่ผู้จัดการเขาสงสารผมก็เลยรับเข้าทำงาน ผมทำงานทุกวันตั้งแต่เก้าโมงเลิกหนึ่งทุ่ม ผมทำแบบนี้ทุกวัน ไม่เคยหยุด คุยกันไปลุงก็เช็ดจานชามไป ผมหยุดไม่ได้ เพราะเขาให้เงินเราทุกวินาที ทุกวินาทีจริงๆ คุณคิดดูสิเวลาผ่านไปทุกวินาทีเป็นเงินทั้งนั้น

พอคุยกันถูกคอ คุณลุงเล่าว่าเมื่อก่อนนั้น เคยเป็นเจ้าของอู่ต่อเรือ มีลูกจ้างสองร้อยกว่าคน มีเพื่อนฝูงมากมายแล้วพอธุรกิจเจ้ง เพื่อนหายหมด ไปกดกริ่งหน้าบ้านใครก็ไม่เปิดประตูต้อนรับ จึงพบกับสัจธรรมของชีวิต เพื่อนแท้ไม่มีหรอกครับ ที่ผ่านมามันมีแค่เพื่อนกิน ตอนนี้ผมแปดสิบเอ็ดแล้ว ทำงานให้ดีที่สุด ผมมีหน้าที่ดูแลและขายถ้วยชามพวกนี้ทั้งหมด ถ้าไม่มีอะไรทำก็เช็ดชามพวกนี้แหละ

ภาพจาก พลากร เทศนำ

คุยกันเพลินได้สาระและเรื่องราวมากมายจากคุณลุงผู้ผ่านชีวิตโชกโซน ก่อนลาจากกันคุณจำไว้น่ะ รู้จักปล่อยวางด้วยน่ะ ขอบพระคุณคุณลุงประชา ผมชอบคุยกับผู้อาวุโสเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ชีวิตของท่านเหล่านั้น นึกถึงเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง เลยบอกว่า อายุเอ็งข้าผ่านมาแล้วโว้ย เอ็งอยู่ให้ถึงอายุเท่าข้าก็แล้วกัน

โพสต์ดังกล่าว

ข้อมูลและภาพจาก พลากร เทศนำ

เรียบเรียง มุมข่าว