เมื่อคืนที่ผ่านมาพบคุณตาท่านหนึ่งนอนอยู่บนรถซาเล้ง จอดตรงหน้าร้านสะดวกซื้อในปั๊มน้ำมัน ปตท. ก่อนถึงสี่แยกไฟแดง อ.สังขะ จ.สุรินทร์ ที่ท้ายรถมีถุงขนาดใหญ่ใส่ขวดพลาสติกกับกระป๋องเครื่องดื่ม และที่สะดุดตาคือมีป้ายที่เขียนด้วยลายมือมีข้อความว่า ผู้เฒ่าเลาะเก็บขยะสัญจร จากน้ำยืนอุบล ถึง จ.ตราด เด้อครับ

คุณตาเล่าว่า ตนเองชื่อนายหลอย ทาพิลา อายุ 70 ปี เป็นชาว ต.บุเปือย อ.น้ำยืน จ.อุบลราชธานี ปัจจุบันอาศัยอยู่คนเดียวเพราะเลิกรากับภรรยานานหลายปีแล้ว ส่วนลูกๆก็แยกย้ายกันไปมีครอบครัวหมด ที่บ้านคุณตาไม่มีที่ทางทำกิน ต้องอาศัยเก็บขวด เก็บของเก่าตามถังขยะ และตามข้างทางขายเลี้ยงชีพ จะไปรับจ้างใครก็ไม่ไหวเพราะอายุเยอะแล้ว วันนี้ที่ตัดสินใจออกเดินทางมาถึงที่ อ.สังขะ จ.สุรินทร์ เพราะมีเป้าหมายว่าจะเดินทางไป จ.ตราด เพราะอยากเห็นทะเลและเกาะช้าง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นน้ำทะเล คิดว่าครั้งหนึ่งในชีวิตก็อยากจะเห็นทะเลกับเขาสักครั้ง จึงได้ตัดสินใจขี่รถซาเล้งคู่ใจออกเดินทางทันที

โดยออกจากบ้านมาตั้งแต่วันที่ 3 มี.ค. ที่ผ่านมา มีเงินติดตัวมา 200 บาท อาศัยเก็บของเก่าตามข้างทางขาย พอได้เติมน้ำมันไปเรื่อยๆ ค่ำไหนก็นอนนั่น โดยจะเน้นนอนตามปั๊มน้ำมัน เพราะมีน้ำให้อาบ มีแสงสว่างไม่น่ากลัว ส่วนอาหารการกินก็ซื้อบ้าง มีคนสงสารเขาก็ให้บ้าง บางทีก็อาศัยข้าววัดบ้าง คิดว่าสักวันก็น่าจะถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ แต่ที่กังวลใจอยู่บ้างก็คือเรื่องรถซาเล้งคู่ใจ ไม่รู้ว่าจะงอแงตามทางหรือไม่ แต่ก็จะพยายามไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงจุดหมาย ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องไปให้เห็นกับตาให้ได้