วันที่ 27 ตุลาคม 2565 มีรายงานว่า หนุ่มใหญ่ผู้รับเหมาก่อสร้าง พบเม็ดมุกเมโลสีชมพูในตัวหอยเชอรี่ ซึ่งเก็บจากในคลองน้ำจืดธรรมชาติ ตำบลยางโทน อำเภอหนองม่วง จังหวัดลพบุรี มาทำกับข้าว

นายศรัณพยงค์ (ทัศ) คล้อยนาค อายุ 53 ปี อยู่ในพื้นที่ ตำบลยางโทน อำเภอหนองม่วง จังหวัดลพบุรี อาชีพรับเหมาก่อสร้าง ได้หยิบเอาเม็ดคล้ายมุกเมโล ที่เก็บรักษาเอาไว้ในตลับใส่ทองรูปพรรณมาให้ดู มีศูนย์กลางประมาณ 7-8 มม. สีน้ำตาลอมชมพู เมื่อนำไปถูกแสงแดดจะมีสีชมพูระยิบระยับสวยงาม

นายศรัณพยงค์ เปิดเผยว่า ตนเองอาชีพรับเหมาก่อสร้าง ก่อนหน้านี้ประมาณต้นเดือนสิงหาคม ได้ไปรับเหมาสร้างศาลาธรรมะสังเวช ที่วัดบ่อเสมา อ.หนองม่วง แต่ขณะทำงานได้พลัดตกจากนั่งร้าน ความสูงประมาณ 5 เมตร รักษาตัวอยู่ที่ รพ.บ้านหมี่ ซึ่งหมอบอกว่าต้องรักษานานกว่า 2 เดือน ถึงจะหาย และต้องทำกายภาพบำบัดอีกระยะถึงจะกลับมาเป็นปกติ

ซึ่งในขณะทำการรักษาอยู่ใน รพ. ได้มีญาติมาบอกว่าตนเองได้ไปลบหลู่สถานที่ จึงขออนุญาตหมอเพื่อไปขอขมา ทำขันธ์ 5 ตามความเชื่อและคำบอกเล่าของญาติ และได้ขอพรจากศาลหลวงปู่ดำ ไม่นานตนเองก็มีอาการทุเลาอย่างรวดเร็ว จนมาพักรักษาตัวที่บ้านได้ก่อนกำหนด

ต่อมาวันที่ 15 ตุลาคม 2565 ที่ผ่านมา ตนอยากกินหอยเชอรี่ จึงให้คนในบ้านไปงมที่คลองข้างวัดบ้านยางโทน ซึ่งเป็นคลองน้ำจืดธรรมชาติ หลังนำมาทำอาหารเมนูผัดกะเพรากินกันในครอบครัว จนกินกันไม่หมด พอวันรุ่งขึ้นแม่ตนจะเอาหอยเชอรี่ที่เหลือไปทิ้ง แต่ตนเสียดายจึงให้แม่กลับเอามาอุ่นกินอีกครั้ง พอตักเข้าปาก ปรากฏว่าฟันเคี้ยวไปกระทบกับก้อนอะไรแข็งๆ อยู่ในหอย จึงคายทิ้งไว้ข้างชามข้าว

หลังจากอิ่มแล้วจึงเอะใจหยิบมาดูอีกที พบว่าเป็นเม็ดกลมๆ ทดลองโยนลงพื้นกระเบื้อง กลับเด้งขึ้น ด้วยความสงสัยจึงเอามาส่องดูใกล้ นึกได้ว่ามันคล้ายกับเม็ดมุกเมโลที่กำลังเป็นข่าว ตนอาจกำลังจะโชคดี ตามคำอธิษฐานขอไว้กับหลวงปู่ดำ จึงนำมาเก็บรักษาไว้ที่บ้านเพื่อรอติดต่อกับนักข่าวให้ช่วยเผยแพร่ข่าวนี้ไปให้ผู้ที่มีความรู้มาตรวจสอบว่าจะเป็นมุกเมโลหรือไม่

หากเป็นมุกเมโลจริงๆ ตนก็พร้อมที่จะขายให้กับคนที่มารับซื้อเพื่อเอาเงินมารักษาตัว และทำบุญให้กับวัดบ่อเสมาต่อไป